Namaste!

Het aftellen is inmiddels begonnen. Afgelopen week stond in het teken van adventure week. Op maandag zijn we met een bus om 6.30 vertrokken naar de Trishuli rivier. Rond 12.00 zijn we daar aangekomen en konden we ons klaarmaken voor een raffting. Drie uur lang konden we in een rustig tempo genieten van de uitzichten van de bergen om ons heen. Het rustige werd bij vlagen afgewisseld door wildere verwateren waardoor we alsnog allemaal doorweekt aankwamen bij onze tussenstop in Fisling. Hier waren de tenten al voor ons opgezet en konden we aan water overnachten na met z'n allen nog even bij het kampvuur gezeten te hebben. Werkelijk een prachtig plaatje!

Op de dinsdag zijn we om 9.30 begonnen met een hiking van anderhalf uur naar een van de tops van Fisling. Conditie ook weer op pijl, kan ik thuis zonder schuldgevoel de cardio nog even overslaan. Na weer terug bij onze tenten aangekomen te zijn konden we ons klaarmaken voor de volgende raffting richting het Chitwan National Park. Tijdens het raften konden we ook de boot verlaten om in de rivier ook nog wat afkoeling te vinden, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. Even later zei iemand een waterslang van een paar meter gezien te hebben. Had ik dit eerder geweten had ik mezelf misschien toch nog even achter de oren gekrabd.

Na de primitiviteit van de tent mochten we van dinsdag tot en met vrijdag van de luxe van het Center Park Resort gebruik maken. Eindelijk een hotelbed en ik geloof niet dat de westerse gerechten ooit zo goed hebben gesmaakt. There's only so much Dal Bhat a man can eat. In de avond werden alle gasten in het resort een ritmische dansceremonie voorgedragen door de lokale volksstam: de Tharu. In het midden van de ceremonie wist één van de meiden van onze groep er een leuke draai aan te geven door haar telefoon voor haar uit op de grond te gooien. Reden hiervan was dat één van de (behoorlijk grote) zwarte kevers om ons heen - die sowieso al van bijna alle vrouwen gedurende ceremonie de aandacht vast wisten te houden - recht op haar afgevlogen kwam. Ik geloof niet dat de telefoon veel meer dan de grond heeft weten te raken.

De woensdag en donderdag konden we genieten van de wilde flora en fauna in het nationale park. Een smet gedurende deze dagen voor mij was wel dat er ook 'elephant training and breeding' centers te vinden waren. Naar zeggen worden alle olifanten goed behandeld maar als ik ze vervolgens vastgeketend zie staan kan ik moeilijk geloven dat deze dieren hiervoor bestemd zijn. Voor het wassen en rijden van olifanten heb ik dan ook vriendelijk bedankt. Mensen, doe dit alsjeblieft gewoon niet. De leukste activiteit was toch wel de kanotocht op donderdagmiddag. In de wateren waren aardig wat krokodillen te zien die niet schroomden dichtbij de kano te komen. Avontuur zonder spanning bestaat niet, anders zou Indiana Jones nooit zo populair zijn geweest. Naderhand zijn we nog bij een beachbar gaan zitten waar we in het gezelschap van een shisha de zon achter de bergen zagen verdwijnen. Na hard werken in de kano vonden we wat ontspanning wel op z'n plaats.

De vrijdag zijn we teruggegaan naar Kathmandu. Je leest het goed, de Poon Hill trek heb ik geannuleerd. Geen moment spijt van want op vrijdagavond hebben we met z'n zessen in Thamel een hostel geboekt en hebben we na een heerlijke maaltijd het dagleven weer verruild voor het nachtleven. Op zaterdag hebben we lekker uitgebrakt en in de avond hebben we bij één van de luxere rooftop restaurants waardig afscheid genomen van Jamina, één van de vrijwilligers die een onuitwisbare indruk op me achter heeft gelaten. Safe travels, Jamina!

Aankomende week doe ik het rustig aan. Ik heb besloten nog een paar dagen constructiewerk te gaan doen met Jack en donderdag en vrijdag de agenda open te laten voor verdere verkenning van Kathmandu. Zolang je blijft zoeken raak je nooit uitgekeken...

Volgende week zal ik de laatste blog schrijven. I'll be back before you know it!

Jochem