Hallo weer allemaal,

Sorry, ik ben wat later dan beloofd maar bij deze dan alsnog. De eerste week is werkelijk voorbij gevlogen. Direct op de maandag bij het ontbijt werden plannen gemaakt voor het weekend. The Green Lion heeft een cultuurweek met een vol schema voorbereid maar in het weekend is er alle ruimte om je eigen plannen te maken. Reizigers die hier al wat langer verblijven hadden het idee om het weekend te gebruiken voor een trip naar Pokhara. Een busrit met een privebus van 120km. Dat die rit er zes uur over doet is voor Nepaleze begrippen overigens niet abnormaal.

Maar eerst de cultuurweek. Op de maandag zijn we begonnen met lessen over de godsaanbidding (grofweg 330 miljoen goden in totaal) en kregen we onze eigen Nepaleze naam. De mijne komt in de buurt van wijze, vader, verwekker. Denk ervan wat je wil ;-) Verder mocht ik de week doorbrengen met Amret, Jagath, Puja en Sanpada (Nepaleze namen). Twee Canadezen, één Nederlandse en één Australische. Supergoede mensen met ieder een eigen verhaal.

De dinsdag hebben we taalles gekregen en kregen we informatie over de do's en don'ts. Ik ga het niet opsommen maar het is zeker verstandig om er een blaadje aan te wijden voordat je een bezoek brengt aan dit land. De woensdag hebben we o.a. Nepalees voedsel bereid voor alle gasten binnen The Green Lion (iedere week arriveert er een nieuwe groep) en de donderdag hebben we een Scavenger Hunt gedaan door Thamel; het levendige middelpunt van Kathmandu. Vrijdag zijn we de dag begonnen met een hiking waar we geëindigd zijn met een hemelse plaat van de stad.

Tussendoor zijn we met een groep reizigers vrijwel iedere avond geëindigd bij een lokale buitenbar (Nature's Club) waar we ons tegoed hebben gedaan aan Gorkha's - bier van Nepaleze bodem - en nog wat producten van Nederlandse makelaardij meegebracht door een Deense meid. Dhanyabad! Geen dag was hetzelfde en het is onvoorstelbaar hoe hecht je je kunt voelen met een groep van ong. 15 mensen die je nog geen week kent.

Gelukkig hield het daar niet op. Op de vrijdag zouden we om 14.00 met onze bus vertrekken naar Pokhara. We kwamen tot de ontdekking dat 14.00 voor onze begrippen ongeveer 17.00 betekent voor Nepaleze begrippen. Het is hier allemaal relatief... Ik kon me er wel aan ergeren maar gelukkig is het makkelijk om meegesleurd te worden in de positiviteit van de groep.

Het weekend ging veel te snel voorbij. Vrijdag middernacht kwamen we met 14 mensen aan in ons hotel en de zaterdagochtend stond alweer paragliding gepland. Van 1.700 meter hoogte mocht ik samen met een Nepalees en gelukkig ook een parachute afdalen tot 900 meter. Ondertussen genietend van één van de mooiste uitzichten van mijn leven.

In de avond zijn we eerst naar een livebar gegaan, waar enkele van de piloten van het paragliden optraden. Het was eveneens de laatste avond van één van de vrijwilligers, wat goed genoeg was voor een groepsfoto op het podium. De lokale bevolking kon er smakelijk om lachen. Waar ik minder blij mee was was dat mijn cocktail er drie kwartier over mocht doen om te arriveren. Voor een cocktailbar leken ze niet erg gewend te zijn om cocktails te serveren. Heb ik al gezegd dat de tijd hier anders werkt dan in Nederland?

Het hoogtepunt van het weekend was veruit de club die volgde. Met zeven mensen zijn we naar de outdoor club Busy Bee gegaan. We hebben gepoold met de bevolking en konden goed mee met de muziek. Toen om 2.00 de muziek uit ging en we doorwilden naar de volgende tent werd ik aangesproken door twee lokale gasten van ong. 40 met de vraag of we al weg wilden. Ik zei dat het niet mijn voorkeur was maar dat de tent dicht ging. Toen hij vroeg of we toch nog even wilde blijven zag ik het nut er nog steeds niet van in. "I am pretty sure they're expecting us to leave." De boodschap die volgde klonk als nieuwe muziek in mijn oren. "We're the owners, come have a drink with us." Ik legde het voorstel kort voor aan de rest van de groep en niet geheel tegen mijn verwachting in werd unaniem besloten de mannen te vergezellen met een drankje. Bier, whiskey en wat we ook nog meer wilden werd 'on the house' geserveerd door de obers en de dansvloer werd voor ons zevenen weer opengegooid. Party like it's 1999!

Na een lange rit terug op de zondag ben ik vandaag met constructiewerk begonnen. Zelfs met deze veel te lange monoloog heb ik de helft van wat ik meemaak nog niet kunnen vertellen. Ik zal mijn best doen binnenkort weer meer met jullie te delen.

All the best!

Janak